Matchday

Queridos amigos,


We zijn alweer wat weekjes verder, alweer een beetje bijgekomen van een ‘culture shock’ en hele nieuwe ervaringen opgedaan!
We hadden vorige week zaterdag een ‘team-bondingsparty’, omdat coach vond dat we niet een hecht team waren. We gingen eerst eten bij de Mexican en daarna cocktails drinken in het ‘captainhouse’. Het huis waar eigenlijk alle captains wonen, Dasha, Anton en Adam. Daarna gingen we door naar een party in het Tennis house. Ik zal jullie de details besparen over waar het feest eindigde en hoe het tot z’n einde kwam.
De volgende paar dagen waren bizar koud. Zelfs 3 dagen sneeuw-vrij. We hoefde niet naar school. Hoe chill?!! Terwijl mijn school aan de overkant van mijn appartement zit en er niet eens 5 cm sneeuw lag.. In Nederland toen er vorig jaar zo ongeveer 1 meter sneeuw lag moest ik zelfs nog naar school! Gaat nergens over joh. Maar ik vond het allang best. Het was dus een soort vakantie voor ons en hoefde alleen die maandag naar school. Wij hebben 4 colombianen in het team die nog nooit sneeuw hadden gezien. Nou het waren net kinderen van 10 jaar die lagen te rollebollen en sneeuwballen aan het gooien waren. Jammer genoeg ging de training dus ook niet door, dus hadden we maar heftige gym sessie’s ingelast. Nou ik heb zo’n 4 dagen spierpijn gehad, holy moly. Maar donderdag konden we gelukkig nog een keertje trainen. Coach dacht geloof ik we moeten de tennisuurtjes even inhalen en hebben 4 uur achter elkaar getraint. Vrijdag eerst mijn individuele training gehad en daarna nog groeptraining, nou ik was aardig tired. Met de gedachte dat ik de volgende dag 4 wedstrijden moet spelen, 2 singels en 2 dubbels...
Zaterdag 1 februari was onze eerste matchday!! Excited!!!
En jahoor, we moesten om 5.45 verzamelen, dus dat betekend wekkertje om 5.00, dat zijn abnormale tijden.!! Ik denk de laatste keer dat ik zo vroeg uit mn bed moest 3 jaar geleden was toen ik nog in de kas werkte.
Ik heb serieus nog nooit zo slecht geslapen, ik werd denk ik om het uur wakker met de gedachte dat ik mijn alarm had gemist. Ik had zo’n 2/3 uur geslapen. Nou top als je weet dat je 4 wedstrijden moet spelen. Goed begin dus.. Als we uit spelen, reizen we met 2 van’s, dat zijn kleine bussen. De reis was zo’n 3 uur, wat helemaal niks is voor de Amerikanen hier, want straks hebben we wedstrijden dat we 12 uur moeten reizen, holy shit..
Om 8 uur zaten we aan het ontbijt bij, jawel, Mc Donalds. En ja de mensen die mij een beetje kennen weten dat ik niet zo van de vette hamburgers en patat ben en al helemaal niet om 8 uur ’s ochtends!!! Maar gelukkig kan je bij het ontbijt bij de Mc donalds in Amerika ook Oakmeal kiezen en yogurtjes, dus ik was allang blij. En het chillle is dat al het eten during the day ook gewoon voor je wordt betaald.
Op de planning stonden 2 University’s; University of Tougalou and Loyola. Coach zei a,l het wordt waarschijnlijk niet heel intensief aangezien ze niet zo goed zijn. Maar om vertrouwen te winnen en het seizoen goed te starten had die een wat makkelijkere university ingeplant.
De andere 2 university’s speelde eerst tegen elkaar. Wij moesten dus wachten en men, wat duurde dat lang, aangezien er vrij weinig te beleven viel. Dan maar even je record hooghouden met een voetbal verbeteren  en wat ballen slaan met je teammates en even lunchen at the Subway. Om 2 uur mochten we eindelijk de baan. Ik stond ingeplant voor 2de singel aangezien het mijn allereerste wedstrijd is. Maar dat maakte vrij weinig uit, want heel dat team was bagger, iedereen had zijn singen met 6-0 6-0 gewonnen, ook hier heb ik denk ik mijn record verbroken, ik was denk binnen een half uurtje klaar. Toch aardig wat persoonlijke records verbroken die dag. De dubbels werden gecanceld aangezien we toch al gewonnen hadden en het wasting time was.
Daarna konden we om 3 uur beginnen tegen de andere university, die wel wat beter was. Coach had mij gesplaatst in de line up voor 1ste singel en 1ste dubbel! Excited!! Ik mocht dubbelen met Shannon McEvoy, meisje uit Indiana. Shannon en ik worden ook wel de ‘beasts’ van het team genoemt, aangezien we allebei aggressief spel hebben, duidelijk aanwezig zijn in de wedstrijd en het woordje Come On nog al vaak valt. Het was leuk om met haar te dubbelen, we moesten echt wel ons best doen om te winnen. Aangezien 1 meisje van de tegenstander echt wel goed was. En waar ik dus ook tegen moest singelen later op de dag. Aangezien in de dubbel maar tot 8 games wordt gespeeld, moet je wel echt volgas beginnen aan de wedstrijd en kan je niet ff inkomen de eerste set. Maar wij wonnen 8-4, eerste dubbel wedstrijd dus ook in de pocket!!
Toch moet ik eerlijk zeggen dat ik moe was, weinig slapen, lang wachten en 2 wedstrijden achter de rug, waarvan 1 best een best degelijke pot was. Ik had maar 10 minuten rust en moest alweer beginnen aan mijn singel. Toch een beetje zenuwachtig was ik, als ik eerlijk ben, aangezien ik echt aan de bak moest. Maar ik denk dat ik wat langer rust nodig had, want voor dat ik het wist stond ik 5-1 achter in de 1ste set.... Toen dacht ik even ‘wake up’ Stanzi, we zijn al in de singel wedstrijd bezig. Op dat moment mocht ik ook verkassen naar baan 1 (centercourtje), aangezien Nestor (nr 1 heren) gewonnen had.
Ik weet niet of het kwam omdat ik het centercourt op mocht maar ik kwam serieus terug en won de set nog met 7-5. Oké, hoedan?! I still can’t believe it. Ik zette gewoon mijn hoofd op 0 en ging spelen. Set 1 was dus binnen. Ik was de enige die nog aan het spelen was dus iedereen zat te kijken, heel mijn team, de fysio’s en coach zat op mijn bank mij te coachen. Bijna 20 man zat mij aan te moedigen. Wat was dat gaaf. Ik kreeg zo een drive daarvan. Maar ik kreeg midden in de set heel veel kramp vooral in mijn kuiten en hamstring. Nog nooit gehad tijdens een wedstrijd, ik heb het vaak ná de wedstrijd. Na 2 pillen tegen kramp, veel water en een banaan moest ik toch echt verder. Maar jammer genoeg verloor ik de 2de set net aan met 7-5.. Heel veel kansen en breakpoints gehad. Heel de wedstrijd eigenlijk niet lekker gespeeld, ik weet niet of het de zenuwen waren maar het was nog steeds niet echt mijn eigen spel, ik wist dat ik beter kon. Dus de supertiebreak kwam aan bod, dat betekend 1ste tot 10. Nog even snel 2 pillen tegen kramp erin gemikt en we gingen verder, de vermoeidheid kwam toch echt wel naar boven. Voordat ik het wist stond ik weer 7-3 achter. Mijn coach zei op dat moment; Stanzi, If you don’t win this match you have to run 60 stairs tomorrow. Dus ik zei; Coach, holy moly, are you sure that you want to put this pressure on me. Hij zei; I know you can do it. En hoppa ik werd weer even wakker en ik won serieus 10-7 de supertiebreak, de match was BINNEN na dik 3 uur op de baan te hebben gestaan. Aardig gek al zeg ik het zelf. Ik kreeg nog even 2 extra pillen tegen kramp, bijna een overdosis denk ik, ik heb in mijn leven nog nooit zoveel pillen op een dag geslikt, maar ze hielpen wel echt en daar ging het om. Moet ik echt wel eerlijk zeggen dat ik de winst deels aan het team te danken heb, zij hadden mij zo gesupport, echt heel gaaf, ik heb dit ook nog nooit eerder meegemaakt. Ik denk dat het woordje ‘Come On’ en ‘Vamos’ wel 500 keer in gezegd. In Nederland gaat vaak mijn vader mee en soms een sparringpartner die mij supporten en dat is het. Maar ik had gewoon mijn 2de singel wedstrijd in de pocket. En eentje waar ik best trots op mocht zijn, aangezien ik hier toch maar net ben, alles nieuw is en gelijk 1ste singel speel. Wel had de rest alles makkelijk gewonnen en was ik de enige die een echt moeilijke wedstrijd had. Ik was dus echt helemaal kapot. Maar coach was ‘proud’ op het team en we gingen eten bij Golden Corral, heel best restaurant al zeg ik het zelf. Je moet er niet te vaak komen, want het is gewoon een lopend buffet waar je alles kan pakken. Van 30 soorten taarten tot chocolade fonteinen en beenham. Aardig gek. Opzich niet heel gek dat die Amerikanen zo dik zijn.
Eindelijk om half 1 thuis aangekomen, kneiter moe dus gelijk mijn bedje ingekropen want ik had wel even wat slaap in te halen. Tot zover mijn eerste matchday, ik ben niet van plan elke matchday zo te evolueren maar de eerste moest ik toch even melden, wat een ervaring!
Aanstaande vrijdag en zaterdag spelen we tegen Georgia!! Dat betekend een hotelletje! Plus ik ga nog wat anders zien dan Livingston. Maar ik ben bang dat ik niet echt veel meer ga zien van Georgia dan een tennisbaan, een hotel en een Mc Donalds.
Dit verslag is alweer veel te lang, ik ga afsluiten. Tot de volgende keer.
Toedelsssssss, xxxxxxx
Stanzi